IN  T’  L’ ANIMA  C’ HO  I SPIN

In Antologia al I° Concorso 1998

C’erne l’aiol e i fior

‘na volta t’ el giardin de casa mia ,

i profum e i color ... tutt è gitt via !

C’èn sol l’erbacc e i spin

adess, t’ el mi’ giardin !

É trist,  è desolat,

‘na roba che m’afanna;

se vó l’avessi vist

quand c’erne Bab e Mamma,

quand’ i’, sa i mi’ fratei

ce fav i giocarei !

So’ armast sol in t’ la casa,

vecchia ed abandonata,

e non me so persuada

ch’ en ce sia pió nisciun

e ch’ ne sia armast sol ùn,

dla mi vecchia Fameia,

sol sol, a fa la veia !

Anca in t’ l’anima mia

me par d’avec i spin !

Anca t’ un lia

‘na volta c’erne i fior ...

adess sól el dolor

de tutt quel che via via

de pió bon ho perdut:

Vecchia Fameia mia,

fioritta gioventù,

en torneret mai pió !

So’ ardott com el Giardin,

in t‘l’anima c’ ho i spin !